Bu aralar bu konu ile ilgili genel olarak sıkça düşünüyorum. Bundan dolayı düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istedim. Bu içsel bir yolculuk yazısı olacak…
Hayatımda her zaman çok bağışlayıcı oldum, hep çok kolay affettim ve genelde benim deneyimimde bu kolay affedişler sonucunda alınmayan dersin tekrarını her seferinde yaşadım.
Bu aralar bu konu hakkında daha farklı düşünmeye başladım. İyi niyetle veya kötü niyetle, niyet ne olursa olsun, size veya sevdiğiniz birine zarar vermiş bir insanı affettikten sonra hayatınıza tekrar almalı mısınız?
Öncelikle affetmek ile ilgili blog yazımı okumanızı tavsiye ederim, gene o yazının tekrarı olabilir fakat “affetmek” azımsanmayacak bir erdemdir. Gönülden affetmek sanıldığı kadar kolay birşey değildir.
Affetmenin, her şeyin olduğu gibi, iki yüzü vardır. Birinci yüzü karşınızdaki kişiyi affetmek, diğer yüzü ise kendinizi affetmektir. Sanırım ikinci kısmı bazılarınıza daha zor gelebilir. Empatik ve bir ikizalev ruhu taşıyan sizler için karşınızdakini affetmek kolaydır. Fakat kendimizi affetmek, bu daha da zordur. Çünkü başkasını yaptığı birşey için affedip sempati gösterirken, o aynı sempatikliği ve sevgiyi kendimiz için gösteremeyebiliriz. Kimbilir kaç kez kendimize kızarken yakalamışızdır kendimizi. Neden böyle yaptın, neden böyle ettin, keşke bunu söylemeseydin, keşke o zaman şöyle yapmasaydın diye içsel dialoglar dönüp durur.
Buradaki önemli ders, kendimizi affetmek ve aynı koşulsuz sevgiyi kendimize göstermemizdir. Kendimizi öncelikle sevmek, affetmekten daha büyük bir erdemdir. Bizim ikizalevler olarak sınavımız başkasını değil, kendimizi sevmemizle ilgilidir diye düşünüyorum. Zaten koşulsuz sevme yetimiz doğuştan vardır. Kendi değerimizi anlamaktır bizim sınavımız.
Bu değeri anlamak yolunda bir adım daha atmak için lütfen ikizalev ilişkisinde beklentiye giren ve kovalayan taraf olmayın. Bu süreci sonsuz bir bekleyişe ve tatminsizliğe doğru götürecektir.
Hal böyle olunca, birine ikinci bir şans vermeden önce etraflıca düşünmenizi öneririm. Ya aynı şeyi tekrar yaparsa; eğer içinizde bu şekilde en ufak bir şüphe varsa, o kararı almamanızı tavsiye ederim. Herkes ikinci bir şansı hak eder, evet ikinci şansı hak eden belki de karşınızdaki değil sizsinizdir.
Sevgiler
GOODSOUL 
❤
BeğenBeğen
“Yaratılıştan önce hiç’lik vardır, bu sonsuz potansiyeldir. Sonra bir’lik olur, Çin Kozmolojisi’nde bu taiji’dir. Ve sonra da zıt’lık ya da çift’leşme, bu yin yang’dır. Yin yang’ın çoğalmasıyla milyarlarca var’lık oluşur… Tek nefs çiftleşerek kadın ve erkeği var eder. Kadın ve erkek çoğalarak insanı var ederler. Bu anlatımın içinde, kadın ve erkek zıt kutupların birleşerek bütünleşmesi, çoğalma ve yaşam demektir.
Bilimsel başka bir anlatımda “çift yaratılma gerçeği” vardır. Bu Parite Teorisi’dir. Parite Latince bir kelime, çift demek. Bu teori, “Her varlık benzer veya zıt ikizi ile birlikte aynı anda doğar” der. Tıpkı yin yang gibi, bu zıt ikizler, artı ve eksi kutuplar, proton ve anti proton, atom ve elektronlar, güneş ile ay, gece ile gündüz gibi çift olarak yaşamlarını sürdürüler.
Çift olarak birbirini bütünleyerek yaşamı sürdürmek.
Kulağa hoş geliyor, kadın ve erkek deyince biraz romantik bile olabilir.
Ancak bu birleşme ve bütünlük sadece her iki zıt çiftin gerçek doğası ortaya çıktığında sağlanıyor. Oysa biz bu gerçek doğayı bir süredir unuttuk. Hatırlamak için en başa dönmek gerekli….
”Kadın “yin”dir.
Yeryüzünde su gibidir.
Gökyüzüne çıktığında ay olur.
İçine alır ve büyütür. Yaşam verir.
Besler, gözetir.
Gizemlidir ve kapalı.
Sessizliktir.
Sevgidir…
Erkek “yang”dır.
Yeryüzünde dağ gibidir.
Gökyüzüne çıktığında güneş olur.
Nüfuz eder ve kuşatır. Yaşam verir.
Korur, gözetir.
Aşikârdır ve açık.
Sözdür.
Güçtür…
Kimlikleri tek tek soyup öze indiğinizde kadın ve erkeği yalınlığıyla görmek daha kolaylaşır.”
…
Alıntı: Saba Melike Belkıs Doğar, Yaşam Gördüğünün Ötesinde
(Dilerseniz paylaşabilirsiniz, sevgiler ❤ )
BeğenLiked by 4 people