Birbirimiz için orda olmak ne kadar değerli bir misyon ve hatta bir yaşam şekli…
Tam da kendimiz ve yapabileceklerimiz ile ilgili sekteye uğradığımız bir zamanda…
12 yıl hiç görüşmediğim bir dostum için uçağa atlayıp Cambridge e gittiğimi hatırlıyorum. Çalıştığım için sadece hafta sonuluk bir zaman geçirdik ama o iki gün birbirimiz için orda olmayı anlatan koca bir ömür gibiydi…
“Kendime inancımı kaybetmiştim dedi… ama sen gelmeseydin hayallerimi de kaybedecektim.” Tubanın bu sözü zaman zaman aklıma gelir ve ben de bu kadar şanslı olmak isterdim diye düşünürüm.
Bu anneler günüde, şunu fark ettim. Anne olmak doğuştan gelen bir özellik, sonradan anne olarak kazanılan bir şey değil. Hem bir ikiz alev hem anne olmaksa belki herkesin annesi olmak demek bugün Ecemin de dediği gibi…
Annelik müessesi kadınlara atfedilmiş olsa da, çok kolaylıkla bir erkeğin de bu histe olabileceğini düşünüyorum. Nasıl hem anne hem baba olabilen ve tek başına çocuk yetiştiren kadınlar varsa bunun tam tersi de mümkün…
Birimiz için orda olmak, düşerse tutmak, onun en önemli özelliklerini ona tekrar hatırlatmak belki de şu an toplumca ihtiyacımız olan şeylerden…
Birinin sana değer vermesi demek belki de sadece değer kattığın yerleri senin gözünden görmesi, anlaması ve takdir etmesi demek. Eğer hayatınızda size böyle hissettiren tek bir kişi bile varsa, bir tek kişi olsa bile bu, hayatınızı yaşamaya değer kılabilir.
SEVGİLERİMLE
Reblogged this on ikiz alev.
BeğenBeğen
Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Size katılıyorum.
BeğenBeğen